دین.اعتقاد.یقین
دستها همه به سوی بالا دراز شده همه دردمندند همه حاجت دارند بعضی ها با صدای بلند گریه میکنند و مدام شفاعت میطلبند شب نیمه شعبان است و حرم بسیار شلوغ هست در میان این همه همهمه و شلوغی یک دفعه همه با صدای بلند گریه میکنند عده ای دنبال دختری میدوند و لباسهایش را پاره میکنند یا به سر وصورتش دست میکشند خدامها فوری خودشان را به دختر میرسانند و او را با خود میبرند در لحظه اخر یک ثانیه نگاهمان به هم گره میخورد خدای من عجب چشمهای قشنگی دارد.من بهت زده ایستاده ام و به حرفهای خانمی گوش میدهم که برای دوستش از همان دختر تعریف میکند فکر کنم 12ساله به نظر میومد کنار پنجره فولاد ایستاده بود منم کنارش بودم داشت با خدایش راز ونیاز میکرد لابه لای حرفاش فهمیدم کور هس شنیدم که داشت میگفت یا امام زمان من خسته شدم پس کی من رو شفا میدین؟همون موقع یه نوری تابید رو چشماش یه صدای ارومی هم امد که همین الان شفا گرفتی. زن همچنان حرف میزد و دوستش با صدای بلند گریه میکرد یه لحظه احساس کردم صورت منم خیسه بدون اینکه بفهمم همراه حرفاش گریه کرده بودم گریه ام برای خوشحالی دختری بود که بعد از 12سال میتونست ببینه از فردا و فرداهای دیگه با چشمای خودش حرم حضرت رضا رو میتونست ببینه.خوش به حال تو که دعایت مورد قبول خداوند قرار گرفت.ای بهار دلنشین
تا بهار دلنشین امده سوی چمن ای بهار ارزو بز سرم سایه فکن چون نسیم نوبهار بر اشتیانم کن گذر تا که گلباران شود کلبه ویران من تا بهار زندگی امد بیا ارام جان تا نسیم ازسوی گل امد بیا دامن کشان چون سپندم بر سر اتش نشان بنشین دمی چون سرشکم در کنار بنشین نشان سوز نهان تا بهار دلنشین امده سوی چمن ای بهار ارزو برسرم سایه فکن چون نسیم نو بهار بر اشتیانم کن گذر تا که گلباران شود کلبه ویران من بازآببین در حیرتم بشکن سکوت خلوتم چون لاله ی صحرا ببین بر چهره داغ حسرتم ای روی تو ایینه ام عشقت غم دیرینه ام بازآچو گل در این بهار سر را یینه بر سینه ام تا بهار دلنشین امده سوی چمن ای بهار ارزو بر سرم سایه فکن
شام اخر
ما چند تا دوست بودیم دوران بچگی با همه خوب و بدیهایش زود گذشت مثل باد .تنها چیزی که با قی موند خاطره هایی بودن که از ما چند نفر بر جا مانده بود نفر اول زود راه زندگیشو پیدا کرد با اولین خواستگار ازدواج کرد ماندیم من و3نفر دیگر نفر دوم ادم عجیبی بود قلب رئوفی داشت اما زود بروز نمیداد یک روز امد وگفت من هم رفتم به همین سادگی .من و نفر دیگر فارغ از دنیای اطرافمون سرگرم زندگی بودیم با نفر اخر من اخت شده بودم یه جورایی بهش وابسته شد بودم فکر تنهایی زندگی بدون او مرا دیووانه میکرد وبلاخره ان روز شوم رسید گفت دارد چمدانهایش را میبندد و برای همیشه میرود میدانستم دیگر بر نمیگردد اینجا را دوست نداشت وقت رفتن نه گریه کردم نه خنده .در خانه ام مثل همیشه 2بشقاب سر میز گذاشتم اما واقعیت این بود که شام را من به تنهایی سرو کردم گرچه غذاها مزه شور اشک رو میدادیک شب ارام
وقتی بشینی پای فیلمی که تا پایانش کیف کنی یا یه کتابی بگیری دستت که گذر زمان رو فراموش کنی بعدش مثل ادمای درستکار فقط اهنگای اروم و الهام بخش گوش بدی قبل خوابم به خودت بگی خدایا شکرت گر چه خیلی معمولیه اما برا من یه شب دوست داشتنی اینجوریهایییییییییی دزد
همون روزای اولی که به خونمون اسباب کشی کردیم ا تفاق بدی افتاد که تا مدتها تو ذهن همه اعضای خانواده اثر گذاشته بود ماجرای دزدی همانا و بی خوابیها ومشکوک بودن به همسایه ها و خونه های دور و بر همانا.یادمه یه بار نصفه شب دختر خالم سر به سرم میذاشت هی زنگ میزد به من وقطع میکرد منم تو عالم خواب و بیداری فکر میکردم دزد که به گوشیم زنگ میزنه
یکی نبود بگه ادم عاقل دزد که اینجوری نمیره دزدی البته من فقط میترسیدم . خواهرم در صدد بود که اقا دزد یه بار دیگه بیاد و انم حسابشو برسه واسه همینم تا مدتها تیغ موکت بری رو میذاشت زیر تختش .مامانم چند بار از تو خواب پریده بودن و دنبال دزد میگشتن خواب میدیدین دزده برگشته و داره همه چیو بار میکنه طفلی مامان خواب و بیداری رو از هم تشخیص نمیدادن بابامم که مثلا به رو خودشون نمیاوردن ولی میفهمیدم که اونا هم یه ذره روشون تاثیر گذاشته نرمال تر از همه ابجی کوچیکه بود راحت میخوابید منم مثل خلها تا صبح بیدار میموندم که اگه یه وقت کسی اومد داد بزنم تنها هنرم همین بود الان که یاد اون ماجراها می افتم از کارامون حسابی خنده ام میگیره شاید باورتون نشه اما هنوزم میگم اپارتمان بهتره تا خونه های حیاطی حداقل شبها راحت میخوابیم