این سالها

من گاهی وقتها تو ذهنم داستان میسازم البته هیچ وقت رو کاغذ نمیارمشون اما این دفعه میخوام اینجا بنویسم                                                                                                                    ماندانا باورم نمیشود فکر میکنم هنوز اینجایی کنار من بعد از اون همه اتفاقهای عجیب که افتاد هیچ وقت از ذهنم پاک نشدی .امروز که خبر فوتت رو شنیدم چند ساعت گریه کردم  هم برای تو که چه تنها مردی هم برای خودم که در گیر این زندگی کثیف شدم نه این حق ما نبود.دوستیه چند ساله ما فقط به خاطر یه عشق از بین رفت عشقی که مال هیچ کدوم نبود فقط یه هوس بود یه بچگی که هیچ کدوممون نفهمیدیم .امروز برگشتم به 8سال پیش سال اول دانشگاه به خنده های بی پروای تو به درس خوندنمون تا صبح به نقشه هایی که برای اینده داشتیم الان که فکر میکنم نمیفهمم چرا این اتفاق افتاد ما از 2تا خواهرم به هم نزدیک بودیم .میدونم تو محسن اون پسره چشم سبز رو خیلی دوس داشتی برای بار اول عاشق شده بودی تب عشقت بالا بود محسنم که ظاهرا تو رو دوست داشت راستش من هیچ وقت مثل تو نبودم درسته با هم دوست بودیم اما اخلاقمون زمین تا اسمون فرق داشت من گوشه گیر عصبی شایدم بداخلاق بودم اما تو خوش خنده  خوش بین و امیدوار بودی برای همین همه زود بهت دل میبستن وقتی محسن کنار تو بود من تنهاتر میشدم غیر تو کسی به من اهمیت نمیداد .باور کن محسن خودش سمت من اومد ادم درست وحسابی نبود دخترها زود دلشو میزدن وقتی هم از تو خسته شد اومد سمت من خیلی سعی کردم با بی محلی شرشو کم کنم اما دست بردار نبود میدونستم اگه بفهمی دیوونه میشی زودتر از اونی که فکر میکردم فهمیدی ولی تو حق نداشتی یک طرفه تصمیم گیری کنی حق نداشتی جلوی اون همه ادم باصدای بلند به من بگی خیانتکار بعد هم مثل برق ناپدید بشی از چی فرار کردی از من؟از بهترین دوستت؟  اصلا در زندگیه من مردی به نام محسن وجود نداشت تو اونو در زندگیه من میدیدی هرگز نتوانستم ازدواج کنم قیافه هر مردی منو یاد تو میندازه یاد صدای خیانتکاری که گفتی ماندانا شاید قلب تو شکست اما قلب منم شکست همون  چند سال پیش وقتی برای همیشه قطع رابطه کردی ماندانا امزوز فهمیدم همه این سالها دل تنگت بودم چه زود رفتی